Eskişehir’in ilk yarışı, benim ilk yazım, sevgili Murat Günarslan’ın yeni bir soluk getirdiği Rallitürk’e yazı yazmam konusundaki ricasını kıramayarak geçtim klavyenin başına, öncelikle söylemem gereken bu ve bundan sonraki yazılarım bir bilen yada guru edasında değil, bir gören şeklinde olacak, hatamız olursa şimdiden affola…
Nevzat Aslan, Melih Tarhan ve saz arkadaşlarının bir forum muhabbeti şeklinde başlayan Eskişehir’de mahalli ralli organize etme hayalleri, hayalin de ötesine geçerek ulusal ralli tadında bir yarışla, gerçeğe dönüştü.
Ulusal yarışlarda bile kayıt sayılarının maksimum 40’larda olduğu ülkemizde, ilk kez düzenlenen bir yarışa 51 araçlık devasa bir katılım olması açıkçası camiayı şaşırtmadı dersek yalan olur, fakat süreç öyle enteresan, öyle keyifli geçti ki; internet ve sanayi ortamında herkes birbirini yarışa katılması yönünde teşvik etmeye başladı, hatta şaka yollu “ben seni geçerim”, “sen beni geçemezsin” muhabbetleri kayıt listesine artı araç olarak yansıdı ve sonunda bir kartopu olarak başlayan kayıt sayısı çığ gibi büyüyerek beklentilerinde üzerinde bir start listesine dönüştü. Hatta öyle ki, eski Türkiye Şampiyonları’ndan Volkan Işık bile bu ilgiye kayıtsız kalamayarak 1 kapı numarasıyla klasman dışı olarak yarışa renk kattı.
ESOK daha yarış başlamadan çok doğru bir organizasyon yürütmeye başladı, ülkemizdeki yarışların en büyük sıkıntısı olan “körler sağırlar, birbirini ağırlar” modelini taa en başından devre dışı bırakmak için öncelikle yarışı insanlara duyuracak olan bizlerle yani medya mensuplarıyla diyaloğa geçildi, eminim ki herkes tek tek arandı, destek istendi ve aranan destek bulundu. ESOK ekibinde ki inancı ve samimiyeti gören herkes taşın altına elini koydu, gönüllü olarak yarışa dair basın bültenleri yazılmaya başlandı, her türlü gelişme anlık olarak insanlara iletildi ve camia aylar öncesinden yarışın havasına sokuldu, sonucunda da uzun zamandır hasret kaldığımız çok keyifli bir yarışa start verildi.
Yarış için Cumartesi sabahı İstanbul’dan yola çıktık, yolda karşılaştığımız bir tır dolusu, uzun zamandır akibetinden endişe ettiğimiz Palio’lar, aracımızın içinde Palio Cup esprilerine neden olurken öğleye doğru vardığımız Eskişehir ise ralli havasına çoktan girmişti bile. Ralli merkez ve servis alanının bulunduğu ESPARK AVM çevresi, duymaya alışık olmadıkları kadar yüksek ses çıkaran ralli otomobillerini yakından görmek isteyen insanlarla doluydu. Mekan olarak halkın yoğun ilgi gösterdiği merkezi bir yer seçilmiş olması bile organizasyonun ne kadar ince planlandığının bir göstergesiydi, yoldan geçen ya da alışverişe çıkmış ilgisiz insanlar dahi hayatlarında belki de canlı olarak ilk defa gördükleri bu temaşaya şahit olmak için orada kaldılar.
Seramonik start saati geldiğinde ESPARK AVM’nin önü, çoğu ulusal yarışta bile görmediğimiz bir kalabalığa sahne olmuştu, araçlar starta geldiklerinde kalabalıktan dolayı fotoğraf çekmekte bile zorlanıyorduk, otomobillerin teker teker start alarak gözden kaybolmaları sırasında çıkardığı egzoz sesleri her geçen dakika insanları havaya sokarken, bizler içinde yorucu bir günün sonuna geldiğimiz anlamını taşıyordu, en azından o an için böyle düşünüyorduk ki ESOK’ta sürprizler bitmezmiş meğer, akşam şehrin elit mekanlarından biri olan 222’de verilen yemek yarışa bir Monte Carlo havası vermişti adeta, öyle ki bir an önce otellerine çekilip uyumayı planlayan pilotlar bile Eskişehir gecelerinin sihirli havasına kapılarak yemek sonrası bizim gibi soluğu barlar sokağında almıştı.
Uzun geçen bir günün ve gecenin sabahında otelimizin vicdansız! uyandırma servisi tam saatinde dürttü bizi, Eskişehir’in temiz caddelerinden tozlu, topraklı dağ yollarına doğru hareket vakti gelmişti. Bozdağlar’a doğru yola çıktığımızda karasal iklimin olmazsa olmazı, sabah ayazından mı yoksa her yarış ilk yarışımmış gibi yaşadığım heyecandan mı bilinmez, tüylerim diken dikendi.
İlk etabın seyirci noktasına geldiğimizde, beklediğimizin üstünde bir seyirci kalabalığı yerini çoktan almıştı bile, içine konuşlandığım sol sert viraja ilk gelen Volkan Işık, EVO 9’u ile o virajın nasıl dönüleceğine dair ders verircesine ideal çizgiyi çizerek geçti önümüzden, arkasından gelen Menderes Okur ise henüz “ya bu benim EVO’ya hiç benzemiyor” havalarındaydı. Virajın en spektaküler geçişinin sahibi Uğur Soylu ise en yakın takipçisi Volkan Işık’ın 10 saniye önünde en iyi zamanı yaparak bu yarışı ne kadar istediğini daha ilk etapta göstermişti.
“EVO9 Killer” Sinan Pulat ise “ideal çizgi oradaysa keyifli çizgi burada” tarzı dönüşüyle viraj sakinlerine eğlenceli anlar yaşattı, arka sıralarda ise N2’nin favorilerinden Kemal Çetinkaya kameralara oynamakla meşgulken ilk loopun sonunda beklenmedik bir rakibi Tezcan Dalfidan 1 dakikadan fazla bir zaman farkıyla N2’de liderliği ele geçirmişti bile. Etapların neşeli ismi Ahmet İskender Kaya ve yeni co-pilotu Erhan Arıkan ise henüz ilk etapta araçlarının rengiyle uyumsuz olduğunu düşündüğüm ön tamponlarını bir sol U virajda bırakarak izleyici görüşlerini ne kadar dikkate aldıklarını göstermiş oldular.
İlk loop’un en büyük kaybı ise 3. etabın sonlarında bir kayaya çarparak rot kolunu kıran bir diğer Punto S2000 ekibi Ünal Şenbahar-Emire Cantürk oldular, o ana kadar yarışı 3. sırada götüren ikili belki de kazanabilecekleri bir yarışa erken veda etmenin burukluğunu yaşıyorlardı.
Yarışın öğleden sonraki ikinci bölümü yine Volkan Işık’ın viraj nasıl dönülür dersi ile başlarken asıl show Ahmet İskender Kaya-Erhan Arıkan ikilisinden geldi, köy içinde bulunan sağ 90’ı hafiflemiş Saxo’ları ile Ragnottivari dönüşleri görülmeye değerdi, virajın izleyici sakinlerinden ilk loop’ta Palio’larını tavan üstü parkeden Burcu Çilingir Ürkmez ise hala olayın nasıl olduğunu anlamaya ve yanındakilere anlatmaya çalışıyordu, hocaları Serhat Öztemir ise bize o virajın nasıl dönüleceği yönünde verdiği ipucu ile fotoğraf için doğru noktaya konuşlanmamızı sağladı, sağolsun.
İkinci bölümün en dikkat çekici mücadelesi ise podyumun ikinci basamağı içindi, rakiplerinden güçsüz otomobillere sahip otomobilleriyle Sinan Pulat-Tibet Çelepgil ve Hakan Kargın-Burçin Korkmaz ikilisi son etabın son virajına kadar nefes nefese bir mücadele sergileyerek izleyenlere keyifli bir yarış izlettiler, sadece saliselerin ayırdığı mücadeleyi EVO7 pilotları önde bitirmeyi başardılar. N2’de ise Kemal Çetinkaya’nın ilk loopta fazlasıyla açılan farkı kapatma çabaları yeterli olmayınca kupaya uzanan isim Tezcan Dalfidan oldu. N3 sınıfının ulusal tecrübeli pilotu Ferhat Tanrıbilir yeni co-pilotu Soner Tamer ile rakiplerini geride bırakırken A6’nın galibi ise emektar Palio Kitcar’ından çok memnun olduğunu dile getiren İzmirli Orçun Nural oldu. H11’in hem en keyif veren hem de podyumun en tepesine çıkan ismi Escort MK7’si ile Bülent Şimşek olurken A5’te ev sahibi olmanın avantajını iyi kullanan Hakan Uçucu spektaküler sürüşü ile birlikte kupaya uzanan isim oldu. İzlemekten en fazla keyif aldığımız sınıflardan biri olan klasik otomobillerin galibi ise Renault 12 Gordini ile start alan Ateş Berberoğlu’ydu.
Etapların tadı damağımızda kalmış bir vaziyette servis alanına dönerken, yolda sevgili Teoman Küçük’ün “ben Eskişehir’deyken” şeklinde başlayan maceraları ile yolun nasıl bittiğini anlamadık bile, servis alanı ve finish takı çevresi ise yine şenlik alanı gibiydi, kupa alan ekiplerin ilk kez düzenlenen bu yarıştan alınlarının akıyla çıkmış olmalarının getirdiği sevinç gösterileri görülmeye değerdi, özellikle Antalyalı bayan ekip! Ayşe Kar-Can Çimir ikilisi araçlarının tavanına çıkarak biz fotoğrafçılara keyifli pozlar verdiler.
Eskişehir Rallisi’nde benim aklımda kalanlar Volkan Işık’ın efsanevi pilotajı, Uğur Soylu’nun yarışı domine edişi, Ahmet İskender Kaya’nın yeni co-pilotu Erhan Arıkan’la şeytanın bacağını kırmaları, ESOK’un ve Eskişehir halkının bu sınavdan alınlarının akıyla çıkmaları ve sihirli Eskişehir geceleri oldu. Eminim orada olan herkes bizim kadar keyif almışlardır.
Olumsuzluklar mı? O kadar azdı ki bu kadar güzelliğin arasında değinmeye bile değer bulmuyorum.
Harun ÖZDEMİR